ACAPULCO en MEXICO

Noot

Wegens gebrek aan internet wordt deze bijdrage van 27 januari van onze plaatselijke correspondenten Luc en Hilde pas op 6 februari geplaatst op de blog. Opsturen per postduif zou nog langer geduurd hebben, met weinig kans op succes.

Wat een onverwacht toffe uitstap! En een schitterende gids, Pépé, geboekt via Viator (Tripadvisor).

Geen gepalaver meer over de 300 jaar durende heerschappij van de Spanjaarden. In Mexico hebben ze nu nog een haat/liefde relatie met Spanje.

Acapulco, de dag van vandaag, is veel interessanter.

Het is de belangrijkste Pacifische haven van Mexico en tevens grootste strand en badplaats resort. De stad is uiteraard gunstig gelegen voor de drugstrafiek vanuit Zuid-Amerika. Er is veel vraag vanuit de US en Mexico heeft het nodige aanbod.

Weer valt het ons op hoe hartelijk je toch wordt ontvangen in Mexico. Blije gelukkige mensen (17de op de wereldranglijst) in tegenstelling tot Guatemala waar ze stug en somber zijn. Hoe kunnen 2 buurlanden toch zo verschillend zijn?

Pépé, onze fantastische gids, rijdt het 1ste uur met ons door wijken waar de mensen een beetje beschaamd zijn dat we hun povere toestand te zien krijgen. De markt, waar alleen de lokale bevolking koopt, is weer spectaculair: kippen die FEL GEEL gekleurd worden om de indruk te geven dat ze van de boerenbuiten komen, maar net dezelfde zijn als die in de supermarkt. Die kippen worden in een kleurenbad (de gids sprak van aniline) ondergedompeld en worden zo op hun markt verkocht. En de mensen hier weten ook wel dat ze bedrogen worden, maar het hoort erbij! Alle vlees hangt zomaar aan rekken (geen frigo’s natuurlijk) alsof het te drogen hangt. Hopelijk komt het maanden gerijpte vlees van bij Dierendonck niet van hier!

De toeristische kant doen we uiteraard ook, onder andere daar waar “the Rich and the Famous” (Sinatra, Presley, Elizabeth Taylor) verbleven. Acapulco werd populair in de jaren 1950, toen al een belangrijke plaats voor beroemdheden en miljonairs. Wondermooie baaien, steile kliffen, hemels weer, veel bloemen zelfs in de winter. “The Pearl of the Pacific”, effectief een paradijs, waren er niet de drugs.

Oorspronkelijk waren er slechts 2 drugkartels en alles verliep “redelijk OK”!!! Door er iets aan proberen te doen zijn er veel meer kartels gekomen en tegelijkertijd kwam er ook veel meer geweld en criminaliteit in de stad.

Ook door corrupte regeringen is het toerisme de laatste jaren massaal achteruit gegaan: dit jaar verwachten ze 17 cruiseschepen, het jaar ervoor waren het er 170 en volgend jaar wordt er geen enkel cruiseschip verwacht. Programma’s voor cruiseschepen worden 2 jaar vooraf vastgelegd....het zal dus wat duren eer ze dat terug op gang krijgen!

Maar er is hoop, erg veel hoop bij de bevolking, want sinds 1 december 2018 hebben ze in Mexico een nieuwe president, Andreas Obrador, waar ze erg in geloven, en die trouwens 60% van de stemmen behaalde. En effectief, op die kleine tijdspanne, heeft hij al ‘t een en ‘t ander verwezenlijkt. Zo heeft nu iedereen ziekteverzekering, is de BTW naar 7% gedaald, en zijn de belastingen ook ferm verlaagd. Het resultaat is een win-win situatie voor iedereen. Want vroeger betaalde bijna niemand belastingen (was gekend en werd ook aanvaard), nu willen ze met plezier betalen omdat ze zien dat er met hun centjes eindelijk goed wordt omgesprongen. Er komen 100 nieuwe universiteiten bij. De regering investeert heel veel in gratis opleidingen. Onze Pépé gelooft sterk in een beter Mexico de komende jaren en zegt dat het tijd is om terug hier op vakantie te komen.

De bevolking hier bestaat uit :

60% middenklasse (dokters, advocaten, architecten, vakmensen....) volgens Mexicaanse normen wel te verstaan.

30% armen, zijn mensen die helemaal niks kunnen sparen.

en 10 % super, super rijken!

Zo is er het aandoenlijke verhaal van één van die rijke families, Mr. en Mrs. Trouvet hadden een hotel “Las Brisas” met 52 zwembaden zodat je bij manier van spreken, vanuit je bed het zwembad in kon duiken. Hun 2 zonen vlogen met hun Cessna elke vrijdagavond naar Mexico City en keerden na het weekend terug naar Acapulco. Maar op een maandagmorgen in 1967 verdwenen ze van het radarscherm en zijn ze neergestort. De ouders waren compleet ontredderd, en stierven trouwens 2 en 4 jaar later van verdriet. Hierdoor hebben ze in Acapulco hun eigen “Kennedy Story”. Maar de mama liet eerst een prachtige kapel, de “Chapel of Peace” bouwen in prachtige minimalistische stijl (de papa was een binnenhuisarchitect), en slechts 5 materialen werden gebruikt; hout, graniet, ijzer, beton en 2 wanden van onyx die het licht in de kapel brengen. Buiten de kapel staat een heel groot wit kruisbeeld, het “Trouvet Cross” van 42 meter hoog met daarnaast een beeldhouwwerk van de rechterhanden van hun jongens. Deze ingetogen plek, waar het gezin ook tezamen begraven ligt, ligt midden al die residentiële domeinen van die 10% rijke stinkerds. Dankzij de mama hebben ze er in Acapulco een prachtige kapel bij en konden wij vandaag een glimp van al die weelde opvangen (wel achter hoge muren en metalen hekkens).

De politie is zo corrupt als ze groot is, daarom nemen velen eigen initiatieven voor hun veiligheid en ook het leger is erg en zeer opvallend aanwezig in de straten.

Het huisvuil ophalen is nog steeds een probleem en ligt vaak gewoon langs de straten (alleen in de armere wijken natuurlijk). Daarom bouwen ze op straat kleine kapellekes “shrine Madonna of Guadalupe” en dan durven de mensen er hun vuil niet achter laten. Een positief neveneffect van hun godsvrucht!

De boulevard “Costera Miguel Alemán” is hun Avenue Louise. Ex-President Alemán heeft, na het einde van zijn termijn, in 1952 veel gedaan om Acapulco tot badplaats te ontwikkelen. De hotels werden zo gebouwd dat geen enkel raam uitzicht gaf op de sloppenwijken. Voor de arme bevolking werd er helaas niets gedaan, vandaar dat vandaag deze ex-president door sommigen wordt opgehemeld, door anderen verguisd.

De Cliff Divers in “La Quebrada” duiken van een rots van 40 meter diep de zee in. Toch wel erg spectaculair. En nadat ze eerst de klif opklauteren, nadien een gebedje prevelen loopt het, tot hiertoe, behoorlijk goed af, op wat breuken en schrammen na.

De muurversiering aan het huis van Diego Rivera, een bekende Mexicaanse muralist, ook weer zo mooi! Kunst die wij graag zien. Veel van zijn werken werden opgekocht door Madonna. Ondanks dat Rivera een zeer lelijke man was, had hij toch enorm succes bij Marilyn Monroe en al de gekende madammen van zijn tijd. Vanwaar dan toch dat succes? Zij hoopten allemaal dat Rivera een kunstwerk van hen zou maken. En dat deed hij inderdaad, al moest je eerst wel “bevriend?” met hem worden. Wat zijn echtgenote, kunstenares Frida Kalho, ervan dacht weten we niet.

Nu terug zeven dagen op zee, zuidwaarts op weg naar de evenaar en Frans-Polynesië.

Dus (voorlopig🤪) geen aardrijkskunde- en geschiedenislessen meer zegt de Luc!