Op eigen houtje naar Suzhou, dat is pas avontuur!

20 maart 2019 - Shanghai, China

De reis met de bullet train is vlot verlopen. Je voelt niet dat je tegen 350km per uur over de sporen zoeft, en we werden nooit eens heen weer geslingerd. Voortdurend kwamen mooi geklede hostessen langs en personeel met karretjes met eten, drank en snoepgoed dat je kon kopen. Aangekomen in Shanghai dienden we nog een treinticket te kopen voor Suzhou. En hier begon het avontuur!

Wij gebruiken soms de uitdrukking “dat is Chinees voor mij”. Hier, vermoed ik, bestaat de uitdrukking “dat is Engels voor mij”. Nergens, maar dan ook nergens, verstaan ze Engels en je moet het met handen en voeten, dus in gebarentaal, uitleggen of tonen op je Smartphone.

Wij waren al sterk onder de indruk van het treinstation in Beijing, maar dat is nog niet te vergelijken met dat van Shanghai! Nu blijkt deze laatste stad ook maar een slordige 24 miljoen inwoners te tellen. Je waande je op een internationale luchthaven, maar dan eentje zoals in Frankfurt. Het woordje internationaal mag je hier laten vallen, want alleen Chinees. Honderden ticketautomaten, maar enkel in het Chinees. Bovendien is de vrijheid hier zo aan banden gelegd dat je voor elke aankoop van een ticket je paspoort nodig hebt, en vooral geen fotokopie. Een behulpzame  Chinees (duidelijk jonge zakenman) hielp ons aan zo een automaat, maar zonder resultaat want je moest je paspoortnummer intikken. Hij verontschuldigde zich bijna dat het niet klantvriendelijk was.

“No passport, no ticket” was ook het antwoord dat Kaat later aan de balie kreeg, een 300/400m verder gelegen dan de WC waar we hadden afgesproken. Hilde was plots verdwenen.

Zelfs aan de balie was het niet mogelijk om met een creditkaart te betalen, “only cash or Chinese cards”. Kunt ge u dat voorstellen? Alles wat ook maar nationaal geregeld is, openbaar vervoer, parken, musea is niet toegankelijk voor ons Westers banksysteem. Maar het kapitalistisch systeem hebben ze deels ingevoerd, je kan de snelle of de trage trein nemen en kiezen tussen eerste of tweede klasse. En er waren hier grote VIP lounges voor de eersteklasreizigers (waartoe wij niet behoorden!).

We zijn uiteindelijk aan tickets geraakt, maar een paar treinen moeten laten voorgaan wegens volgeboekt. Zelfde systeem, wachten in de rij en dan naar de trein spurten. Rendabel moet dat boeltje hier wel zijn, ook onze trein zat weer volledig vol. Deze “boemeltrein” reed maar 250km per uur. En alles altijd stipt op tijd. Er kwam zelfs een poetsvrouw langs om de grond eens extra mooi te vegen. Je herkende er zo onze NMBS in, t.t.z. de beloftes die ze ons al 20 jaar maken. Op een half uurtje waren we in Suzhou. De metro nemen, eerst aan tickets geraken, zou de volgende uitdaging worden. Want we waren tenslotte voorbereid met de instructies van Sun (zie een van de eerste foto’s). We hebben deze beker echter aan ons voorbij laten gaan, en onmiddellijk een taxi genomen naar het hotel. Gezien de prijs van de taxi’s hier was dit waarschijnlijk zelfs goedkoper dat 4 metrotickets. 

De taxirit zullen we ook niet snel vergeten. De chauffeur keek al zeer nors toen we hem het adres onder zijn ogen duwden. Die man had waarschijnlijk gehoopt op een lange rit, en het was inderdaad maar een paar kilometer naar het hotel (onze gids Kaat volgde op Apple maps, dat ze dankzij haar dure simkaart kon gebruiken). De stijl van Steve McQueen kan je rustig noemen tegenover deze van onze chauffeur. Enfin, we hebben niemand omver gekegeld en zijn zonder crashen in het hotel geraakt. Oef!

Een prachtig hotel. Zeer ruime kamer met badkamer om “U” tegen te zeggen. Voor slecht 38€ per nacht, verwarming inbegrepen.....want de airco gaf enkel verwarming. En het was 27°C in de kamer. Aan de receptie kennen ze enkel het woordje “passport” dat ze vragen als je toekomt. Want de vraag van Paul i.v.m. de airco dat hij met veel gestes van afdruipend zweet en het woordje “room” werd toch verstaan....”airco no cool, only warm” was het antwoord. We kregen in het hotel een stadsplan, alles in het Chinees! In werkelijkheid zijn de straatnaamborden wel tweetalig, gelukkig is er Apple maps die op satelliet werkt.

Ze zien hier in Suzhou blijkbaar niet veel toeristen want wij werden overal aangestaard. Positief is wel dat wij als 70+ in de Humble Administrator’s Garden gratis binnen mochten. Op vertoon van ons paspoort, dat grondig werd gecontroleerd, want ik zie er maar 50 uit natuurlijk.

Te voet naar het hotel terug langs echt niet-toeristische wijken. 

Het avondmaal zorgde ook voor veel hilariteit. Geen enkele dienster of uitbater verstond een woord Engels. Paul heeft een app die alles in het Chinees kan vertalen en dat hielp soms. Maar we zijn weer geconfronteerd geweest met eigenaardige gewoontes. Ze kwamen met een kan heet water en ze wasten de tas, het glas en de eetstokjes af (vorken niet beschikbaar), alhoewel ze in plasticfolie verpakt zaten. Ze lieten de kan met heet water staan. Paul, Hilde en ik bestelden een frisse Budweiser en Kaat vroeg naar water. Het bierflesje was inderdaad zeer fris. Toen we naar een glas vroegen werd gewezen op ons pas goed verwarmd glas. Maar uit het flesje drinken was frisser... Kaat mocht van dat heet water drinken...maar bij het voorleggen van de vertaling van “koud” zijn ze gekomen met een kan fris water. Het personeel had evenveel plezier in die Babelse toestanden als wij.

Paul en ik hebben onszelf nadien onderweg nog getrakteerd op een softijsje. 0,40€!!!

Deze voormiddag hebben we nog het andere park in Suzhou bezocht zodat we 3 van de 4 mooiste tuinen van China bezocht hebben op onze reis.

Deze morgen heeft Hilde haar nagels laten verzorgen, en ik ben naar de kapper geweest. Ze noemen mij nu Luc Li Wang met mijn nieuwe look. Baard ook mooi getrimd. Prijs 4€ voor haar en baard. En zowel bij Hilde als bij mij weigerden ze drinkgeld te aanvaarden.

Daarna terug met de trein naar Shanghai. Het verhaal hoe we aan de tickets geraakt zijn en hoe we de taxichauffeur uitgelegd kregen waar ons schip lag vertellen we uitgebreid bij thuiskomst! Ook niet evident!

Maar het doet deugd terug op het schip te zitten dat midden in de stad ligt op de Huangpu rivier.

Nog 2 dagen zee tot Hong Kong en onze reis zit erop.

Foto’s

4 Reacties

  1. Vanden Bossche Andre:
    20 maart 2019
    Voor ons toch fijn jullie zo te kunnen volgen en dan bijna echt mee beleven wat jullie meemaken. Dat is niet meer voor ons 85+ , goed dat jullie het nu doen en gedaan zullen hebben. Met hand en tand iets moeten uitleggen is zeer frustrerend, maar je moet niet zo ver gaan Spanjaarden verstaan ook niets anders dan Spaans. Tot de volgende...
    André
  2. Régine:
    20 maart 2019
    oh die mooie beelden én laatste reisverhaal wekken ook mooie herinneringen op bij mij....de befaamde muur....en nog zo veel meer.
    Jullie stralen gewoon.....kan ook niet anders met zo'n belevenis......straks horen we het wellicht nog eens life.....
    goede terugvlucht gewenst en behouden thuiskomst......én home sweet home :-)
  3. T.Raymonde:
    20 maart 2019
    Onder de indruk hoe jullie de grootsheid van Shanghai beschrijven en beleefden.En de hilarische toestanden soms die jullie meemaken ,geven ons pret,zeker nadien .Tot het einde van de reis een heel enig -mooie belevenis ! En binnenkort a good flight naar het thuisland .Bedankt ,we hebben zo genoten .
  4. Helene Burke:
    20 maart 2019
    Heel fijn om via jullie reisverslagen jullie zo goed te volgen. We genieten van al jullie verhalen en avonturen. De laatste verslagen van China heb ik doorgestuurd naar Anouschka. Op 2 april vertrekt zij met haar gezin voor 3 weken naar China. Door jullie verslagen te lezen weet ze dat ze echt goed voorbereid zijn.
    Mochten we julie niet meer horen, wensen we jullie alvast een behouden thuiskomst !