Frans Polynesië

Frans Polynesië, 18.000 km van Frankrijk verwijderd, bestaat uit 118 eilanden die verdeeld zijn over 5 grote archipels waarvan 2 onze aandacht krijgen.

L’Archipel des Marquises

Nuku Hiva

Eiland door de Fransen gekoloniseerd die destijds op zoek waren naar goud, maar alleen een bevolking aantroffen met lang haar en vooral veel tattoo’s.

Maar door een onverwachte reddingsoperatie kunnen we Nuku Hiva niet bezoeken.

Het tenderen (met lifeboten worden we dan gedropt op het vasteland) hebben we alvast gemist, maar in Bora Bora moeten we opnieuw tenderen.

Hiva Ao

Het eiland waar Jacques Brel en Paul Gauguin begraven liggen behoort ook tot de Markiezen.

L’Archipel de la Société

Tahiti, met Papeete als hoofdstad, is het meest bevolkte eiland.

Papeete betekent “water-emmer of water in de mand ??” en deze plaats was ooit een verzamelplaats waar de eilandbewoners hun kalebassen met vers water kwamen vullen.

Zowel de Fransen als de Britten (met Captain James Cook) bezochten deze eilanden, maar niemand was er echt in geïnteresseerd totdat Paul Gauguin in Papeete kwam wonen en er schilderijen maakte van de inheemse bevolking en hun dagelijks leven. Later is Gauguin verhuisd naar Hiva Oa.

Het huis in koloniale stijl van James Norman, auteur van de bestseller “Muiterij op de Bounty” is hier nog altijd te bezoeken.

In Tahiti heerste er een economische crisis totdat er in 1964 een marine- luchtmachtbasis en een centrum voor kernonderzoek werd gevestigd. De Fransen zijn in opspraak gekomen toen men besloot de proeven met kernwapens te houden in Mururoa op 1500 km ten oosten van Tahiti.

De stad Papeete zelf is, voor zover we gezien en gehoord hebben, vuil en absoluut geen aanrader. Eens buiten de stad zal de natuur met de “Vaipahi Water Gardens” en de “Arahurahu Temple” wel de moeite waard zijn.

Moorea

Maar wij nemen in Papeete de ferry naar het naburig eiland Moorea voor een beetje meer avontuur, namelijk zwemmen tussen de haaien (blackpoint reef sharks geloof ik) en de pijlstaartroggen, reuze beesten. Met een kleiner bootje varen we naar de lagune, eerst voorbij al die “honeymoon” huisjes op het water, spitse basaltrotsen afwisselend met prachtige, vrij groene, heuvels op de achtergrond, veel palmbomen. Geen enkel appartementsgebouw te bespeuren. Een prachtig eiland met wondermooie stranden, een zee zoooo schoon van kleur, alle tinten blauw/groen, saffierblauw, turkoois, indigo... noem maar, op sommige plekken echt een betoverend kleurenpalet. Werkelijk een exotisch eiland. We varen voorbij het rusthuis van de orka’s, die hun diensten met “showkes” hebben bewezen en nu hun oude dag hier doorbrengen. 

De haaien in de lagune laten je gerust, maar die reuze roggen met hun lange staart komen zich werkelijk tegen je aanvlijen en die 1ste keer dat ze dat doen, is het echt “wreed” verschieten, maar het went, beetje bij beetje. Zij houden blijkbaar van gezelschap, dacht ik eerst, maar blijkbaar houden ze vooral van de sardientjes die onze begeleider meehad.

Een beetje verder gaan we snorkelen tussen de koralen. Ik krijg een “saucisse zoals in de aquagym” en dat voelt heerlijk veilig aan. Ik vind het fantastisch! Voor die snorkelsessie had ons Veerle, mijn jongste zusje, mij een bericht gestuurd “Hilde kopke EN poepke onder water houden. Zaaaalige herinneringen heb ik aan onze snorkelsessie”. Versta : ons Veerle heeft in 1992 heel veel miserie gehad met mij. Zoveel jaren later heb ik duidelijk vooruitgang geboekt maar nog steeds geen held!

‘s Middags op een strandje eten we rauwe tonijn (gewassen in zeewater) met kokosmelk (zelf ontbolsterd, kokos uitgeschraapt en melk uitgewrongen) limoen en rauwe groentjes. Zo lekker!

We hebben een zeer fijne dag gehad. Ik was wel kapot en mijn rug is erg verbrand. Ja, de hele tijd rondhangen in en rond het water heeft me toch verrast.

Gisterenavond bij een optreden van lokale inwoners van Tahiti kregen alle vrouwen een bloempje. Ik stak het aan mijn rechteroor, maar nadien ontdekt dat het langs links moest, de kant van het hart als je een partner hebt. Dus gisterenavond was ik ongewild terug single.

Bora Bora

Onze laatste stop in Frans-Polynesië.

Ook dit eiland bestaat uit een uitgedoofde vulkaan en een door rif omgeven lagune. In 1722 al ontdekt door een Nederlander, maar het is weer James Cook die als 1ste Europeaan voet aan wal zette in 1777.

Opnieuw zoeken we het water op, maar dan niet de grauwe grijze kleur van beide oceanen maar die ongelooflijke heldere kleuren van de lagunes. We hebben een bootje gehuurd met onze Paul als stuurman (kapitein hoort hij nog liever) en varen bijna volledig de rechterkant van het eiland af, de ene droombestemming na de andere. Alle grote en vooral heel dure hotels zitten hier met hun paalwoningen met rieten dak.

Ik doe voor alle zekerheid een T-shirt aan boven mijn zwempak en krijg van mijn lieverdjes het enige schaduwplekje op onze boot, achter de stuurman. Resultaat ‘s avonds: Kaat en Luc ook verbrand. 2 Dagen onder een stralende zon van 32°C was een beetje teveel van het goede.

Kaat koopt een setje, hanger plus oorbellen, met de gekende Tahiti “black perls”. Ik moet me erg inhouden maar mag niet gulzig zijn, want 2 jaar geleden heb ik, voor mijn 70ste verjaardag een zeer mooie Tahiti parel gekregen van Mieke en Kaat. Tegenwoordig gaan alle mooi gevormde parels, naar China en Hong Kong, waar ze 4 maal duurder verkocht worden.

Op Bora Bora een “klapke” gedaan over onze Jacques Brel, die ze daar heel goed kennen. Dat deed me veel plezier en ‘t was vooral ook leuk om terug eens het meer vertrouwde Frans te kunnen spreken.

Frans Polynesië was oprecht de moeite waard, helaas behoorlijk duur. Heel veel gewone vrouwen, meestal kleurrijk gekleed met een pareo (pareu in het Tahitiaans) lopen nog rond met een bloem in hun haar. Ze hebben ook dikwijls heel speciale tattoo’s die bij hen een belangrijke betekenis hebben, en totaal verschillend zijn van bij ons. Luc en ik zegden vroeger altijd dat we onze kinderen zouden onterven als ze ooit met een tattoo naar huis kwamen, maar hier lijkt het me zinvol en verantwoord.

Frans Polynesië was een absoluut zeer fijne ervaring.

Vaarwel betoverende eilanden......