Kagoshima

De stad Kagoshima was oorspronkelijk het centrum van de Shimadzu clan, een belangrijke clan van Samoerai.

Onze 2de en laatste dag in Japan, en hopelijk onze laatste VULKAAN dag, want het wordt alsmaar erger met die vulkanen. Kagoshima ligt pal aan een, echt wel zeer, actieve vulkaan. Japan heeft trouwens 86 actieve vulkanen. De gids vertelt dat de Sakurajima vulkaan 25 keer spuwt, ik zeg tegen Luc “is dat dan per jaar?” Neen, het bleek dat hij tot 25 keer per dag serieus wat asse kan uitspuwen en de dag voordien had hij 2 mooie uitbarstingen gehad. Ola pola!

Enfin, wij varen naar het eiland van de vulkaan en stoppen ergens op een platform midden de berg om hem in al zijn schoonheid te bewonderen. Onze gids zegt plots “ooh, we hebben geluk, er is juist een eruptie”. Een grote grauwe donkere wolk stijgt op. De vulkaan zelf is niet meer duidelijk te herkennen, bijna helemaal in de mist verdwenen. Overal op grond ligt er een beetje asse. Je voelt het op je lichaam, je proeft het in je mond. Werkmannen borstelen de asse bij elkaar. Zij doen het wel met een machientje, maar de inwoners recupereren de asse in speciale gele zakjes, net zoals wij een gft of een PMD zak hebben.

Deze eruptie is absoluut niet te vergelijken met de massa asse die de vulkanen in Papoea Nieuw Guinea uitspuwen, maar hier zitten we er wel middenin en stonden we op het platform van de vulkaan zelf. Zie op de foto ook de voetafdruk van Luc in de asse.

Mama mia!!!

Wat is dit???

Neen, dit is gewoon, dit is dagelijkse kost.

Maar ze zijn hier ongelooflijk goed voorbereid op dat actief raar beest, dat ze zelfs nog graag zien ook. Misschien weer een Japanse kronkel. Maar innovatief zijn ze absoluut, die Japanners.

Op de flanken van de vulkaan hebben ze rivierbeddingen ZONDER water aangelegd die leiden naar zee, niet om het water op te vangen, maar wel de eventuele lavastroom in geval van een eruptie met lava.

We zien kinderen op de speelplaats spelen in uniform, ttz grijze rok of broek, witte bloes EN een knalrode helm. Alle kinderen dragen een helm, verplicht. Ook worden alle kinderen zo getraind dat ze 4 km kunnen zwemmen bij het “serieuzer” uitbarsten van de Sakurajima zodat ze naar het vasteland kunnen zwemmen.

Als we rond 18 uur terug op het schip aankomen, doet hij nog eens lelijk, waarschijnlijk om ons uit te wuiven. Vandaag toch zeker 5 à 6 keren een kleine? eruptie zelf gezien.

Ik krijg stilaan het gevoel dat wij een vulkaancruise doen, nu ja, we volgen natuurlijk ook wel die Ring of Fire........

Verder vele landschapstuinen gezien. Ze bootsen watervallen na die ze”droge watervallen” noemen met rotsstenen, en maken er een mooi geheel van waarbij de bonsai’s, maar hier wel in ‘t groot, het typische karakter vormen. Dit alles overgieten ze met een sausje symbolische betekenissen. Daar houden de Japanners van. Ook in het Samoerai dorp heeft elk huisje een geweldig mooi tuintje en afhankelijk van de hiërarchie op de Samoerai ladder heb je droog of echt water in de waterval.

Ons typisch Japans eten (zie foto) zag er zeer lekker uit, maar niet in de ogen van Kaat, gebakken aardappelen ijskoud, het vlees van hun lokaal zwart varken en de rijst ook al niet warm, met stokjes eten zag ze zeker niet zitten. En dan ben je beter niet te dicht in haar buurt! Nu het was waar, het eten was absoluut niet warm. Het leek me ook meer een grote refter, maar dan gevuld met allemaal toeristen. Niet datgene waar wij echt van houden.

Nu terug noordwaarts op naar China ... we zullen varen tussen, links China en rechts Noord en Zuid Korea, op de Gele Zee (vind ik wel een gepaste naam).

Dag allemaal, tot over een aantal dagen......maar in China is er geen Facebook, Google, Messenger enz., allemaal geblokkeerd blijkbaar. Zullen we onze verhaaltjes kunnen plaatsen?