Sydney

3 Dagen op de Tasmanzee, die bekend staat om zijn stormachtigheid, op weg naar Sydney, de grootste en oudste stad van Australië. Van de 25 miljoen mensen in Australië wonen er 5 miljoen in Sydney.

Ik durf het bijna niet meer herhalen, maar ook hier heeft onze Captain James Cook de stad ontdekt in 1770, toen bewoond door Aboriginal stammen. En nu toch ook een negatieve klank over onze fameuze ontdekkingsreiziger en zijn moederland. Blijkt dat er in Australië, vóór Cook, al Nederlandse, Spaanse en Portugese ontdekkingsreizigers waren langs gekomen, maar de Britten hebben het land gewoon “geclaimd”, zomaar opgeëist, die snoodaards. Zo is het gemakkelijk om een groot imperium uit te bouwen!

Er is een onverwachte wending in het reisschema! Normaal zouden we maar één dag in Sydney verblijven en dan doorvaren naar Hamilton Island. Maar de cycloon Oma heeft daar een stokje voor gestoken, of liever, hoge golven....in de buurt van Queensland (ten noorden van Sydney) zou de windsnelheid meer dan 120 km/u bedragen en golven tot 6 meter hoog worden verwacht. Niet veilig genoeg besloot de kapitein. We blijven een dag langer in Sydney en daarna varen we rechtstreeks door naar Yorkey’s Knob. Dat is een gunstige wijziging. Dit laat ons toe om deze mooie stad beter te verkennen. Nu liggen we aangemeerd in White Bay maar om 22:00u verplaatsen we ons naar de OPT (overseas passengers terminal) en dan liggen we vlak voor het Opera House! En morgen zitten we dan direct in het midden van de stad en hoeven we geen shuttle te nemen.

Deze verplaatsing op zich is al spectaculair want we gaan onder de Harbour Bridge varen en het Opera House verlicht zien.

Jullie kunnen niet geloven hoe gelukkig we zijn met deze wijziging en wat voor voordelen een cycloon toch ook kan hebben.

In de voormiddag hebben we een geleid bezoek gehad, dit keer moeten we wel achter plaatje nummer 8 aanhollen, naar Macquarie’s Chair, het befaamde Bondi Beach en een bezoek aan het Opera House, waar ik enorm veel van verwachtte en beetje bang was om ontgoocheld te worden.

Maar Sydney’s Opera House is van een onbeschrijflijke schoonheid (buitenkant), een design om u tegen te zeggen, al 56 jaar oud (gestart met werken in 1963) en nog zo hedendaags, zo modern, zo mooi gestroomlijnd. Wij hebben het gefotografeerd langs alle kanten, in de zon, in de avond en kunnen er maar niet genoeg van krijgen. Wondermooi!

Ontworpen door de Deense architect Utzon, nadat hij de internationale architectuurprijs won. Meer dan 222 projecten werden ingediend, deelnemers uit 28 landen en Utzon heeft het gehaald en mocht het Opera House verder uitbouwen. Utzon was in Mexico geweest en was gefascineerd door de Maya gebouwen. Tevens was hij verzot op zeilen en dat merk je ook aan zijn project.

Maar Utzon kwam niet toe met de oorspronkelijk geraamde budget van 3,5 miljoen Australische ponden (7 miljoen dollar) en haakte na 3 jaar volledig ontgoocheld af. Uiteindelijk werd het Opera House 10 jaar te laat opgeleverd en kostte het maar liefst 102 miljoen dollar. Utzon is na zijn terugkeer naar Kopenhagen nooit meer willen terugkeren naar zijn inmiddels voltooide Opera House. Volgens onze tafelgenoten van Sydney moesten de mensen eerst niks hebben van het gebouw, nu is het hun uniek visitekaartje.

Het dak (of de denkbeeldige zeilen) bestaat uit meer dan 1 miljoen tegeltjes die speciaal uit Zweden zijn geïmporteerd en die een zeer mooi en verschillend patroon vormen. Er zijn witte en lichtgrijze tegeltjes en ze zijn gelukkig zelfreinigend.

Vanuit welke hoek je ook kijkt, altijd is het een streling voor het oog. Het is heel, heel erg mooi gedaan.

Binnen zijn er 2 grote zalen, eentje voor opera’s, ballet, en allerlei andere grote activiteiten en een kleinere zaal voor het Symfonisch orkest. OK, die 2 zalen zijn de moeite waard, maar zoveel, trappen, zoveel ruimtes. Ik vind het binnenin tamelijk verwarrend. Ze spreken van een 1000  ruimtes. Ze weten het zelf niet goed denk ik. Een kat zal er haar jongeren zeker niet in terug vinden.

Sinds 2007 is het Opera House Werelderfgoed en 1 jaar later is onze fantastische architect/designer overleden. Zijn zoon en kleinzoon zijn ook alle allebei architect geworden en beheren het erfgoed van hun vader en grootvader. Hij heeft nu, dankzij hen, een Utzon Room in zijn fantastisch gebouw.

De Harbour Bridge is meer dan 1 km lang en telt net als de Harbour Bridge in Auckland, 8 rijstroken, maar daarbij nog extra 2 treinsporen, een voetpad en een fietspad.

Paul en een zeer ongeduldige Kaat staan ons op te wachten om te gaan eten bij Doyles op de 2de grootste Fish Market ter wereld. 50 Ton vis wordt er elke dag verhandeld. Wij doen ons tegoed aan overheerlijke verse vis en schaaldieren met een super lekkere Sauvignon Blanc uit Nieuw-Zeeland. Bij Doyles eten we met plastiek bestek in zelfde materiaal bordjes op een armtierige tafel met taboeretten, maar ze bieden een extreem goede kwaliteit. Ergens doet het ons denken aan de spaghetti bij Pee Klak in Strombeek, of de kreeften in de Oesterput in Blankenberge, maar dan echt nog een stuk primitiever....

Onze onverwachte 2de dag, eerst hop on hop off, dan flinke wandeling in Royal Botanic garden, een museumke gedaan en terug door het park om toch nog even langs ons geweldig Opera House te gaan.