Uitstap naar het great barrier reef
2 maart 2019 - Cairns, Australië
We beschikken over veel tijd en internet. Vandaar deze extra bijdrage vandaag. We liggen hier 2 dagen voor anker en vandaag tenderen we niet opnieuw. Het weer is barslecht en hier valt off shore niets te beleven.
Dat we de eerste vrije tender (A) konden nemen weet je van het vorige verhaal. De tenderdienst is het zwakke punt van deze cruisemaatschappij. Of een bewuste keuze om hun eigen off-shore reizen te verkopen want die hebben voorrang op de vrije passagiers. Hoe kan je anders verklaren dat de tenderboten die om 06:30u al klaar liggen te wachten pas beginnen varen rond 8u30 , en de tickets voor vrije passagiers pas om 09:00u uitgedeeld worden? We zijn dus maar om 11u aan land geraakt. Onze reisleidster Kaat zal haar gedacht eens zeggen op Facebook als ze terug thuis is! We hebben onze uitstap moeten inkorten tot een halve dag.
Zoals Hilde reeds spannend aankondigde, het was een belevenis! De “wild river” attracties van Plopsaland en Bobbejaanland zijn maar een klein afgietsel van onze tender-ervaring. En deze attractie hier was bovendien gratis!
Maar het GBR zoals ze het Great Barrier Reef hier noemen is één grote commerciële uitbuiting, geen uitbating. Op de catamaran naar Green Island kost het bijvoorbeeld 20 AUD om een snorkelmasker te huren. Een nieuw kost minder bij De Weerdt in Oostende of in de Decatlon! De vertrekplaats was een krioelen van bussen en ferry's die de Jappen, Chinezen en een paar verdwaalden van het roze ras zoals wij naar een of ander eiland met rif brengen waar ze je, voor zwaar supplementaire dollars, in een onderzeeër of boot met glazen bodem lokken. Wij kozen voor de boot. Wel een prachtige ervaring om die kleurrijke vissen te zien zwemmen, en zeker als ze zich storten op het speciale voedsel dat door de stuurman wordt toegeworpen; net Duitsers die naar een tender spurten. Dat het Reef zwaar om zeep is konden we ook vaststellen: helemaal afgebleekt. Maar op zich toch zeer mooi. Het eiland was een tegenvaller. We waren natuurlijk een beetje “verwend” door wat we reeds gezien hadden op Bora Bora en Moorea. Er zaten wel mooie vogels op het eiland. Om de zoutwaterkrokodillen te zien moest je weer 20 AUD ophoesten.
Dat hebben we niet gedaan, we hoesten al wekenlang op het schip, net zoals de anderen die aan de “Columbus disease” lijden. In de Larousse Médicale had mijn moeder zaliger waarschijnlijk volgende verklaring gevonden: “hevige hoest die na een paar dagen keelpijn start en van die aard is dat iedereen denkt dat je dagen geteld zijn”. Het verdwijnt langzaam om dan opnieuw op te starten, waarschijnlijk tot je definitief het schip en zijn airco hebt verlaten.
De alternatievelingen aan boord schrijven een behandeling voor van geperste citroen met peper, honing en heet water. En zoals met homeopathie, het helpt als je er in gelooft. Voor de luttele som van 2000£ kan de dokter ook wel intraveneus wat antibiotica toedienen.
Nog een paar foto’s plaatsen en dan radiostilte tot Papoea!
Van het alwetende Internet geplukt: Well those of who have been on a few cruises know that the chances of getting the dreaded ships cough are high, exacerbated by the air condition operating throughout the ship. Worse time is when you go to bed and the punter is blowing out 'processed air' often directly above your bed. So what is the answer.
Well on our last few cruises, prior to going to bed we have put a light smear of Vaseline in the lining of our nose. Not great gobs, just a good smear and the results have been that we have not had any trace of the dry throat which is often the precursor to the ships cough.
Tenderen Professoren van Business Schools schrijven vaak cases over cruise schepen. Jullie begrijpen waarom. Waarschijnlijk is er een bepaald 'business model' dat op die manier wordt doorgegeven. En dan maar preken over klantgerichtheid