De bullet train naar Shanghai

Deze morgen om 09:00u dienden we de hogesnelheidstrein naar Shanghai te halen. Daar hangen een verhaal en wat bemerkingen aan vast. Kaat had via internet in België de tickets kunnen boeken. Deze afhalen in het station vóór vertrek was één optie, ze naar het hotel laten bezorgen was de andere optie. Deze laatste kostte wel 70€, maar anders dienden we 2 uur op voorhand in het station te zijn, daar het aanschuiven tot meer dan 1 uur kon oplopen. De rekening was vlug gemaakt. Het is duidelijk dat de staat die kapitalistische toeristen plundert als ze kan. De taxirit (20 minuten) kostte amper 4,8€ en in Mc Donalds betaal je maar 3,5€ voor een menu (Big Mac, cola, frietjes).

De rit duurt 4 uur en 28 minuten (349km/u verschijnt op het scherm, met duidelijke snelheidsbegrenzer tot 350 af en toe), dus tijd genoeg om dit neer te tokkelen.

Voor het inchecken dienden we mooi in de rij te staan, net niet in dezelfde houding  als de treinwachters.(zie foto’s).

De Chinezen zijn wat pluimen aan het verliezen op mijn scorebord van achting, en het zal nog uitdraaien op een gelijkspel met de Jappen zoals Karine en Jos voorspellen in hun reactie....

Het bestellen van de taxi voor deze morgen verliep ook niet al te vlot. Gisteravond kon Kaat geen taxi tegen 07:30u bestellen in het hotel (toen zaten ze met 5 achter de balie), het diende de morgen zelf te gebeuren als we allemaal klaarstonden. So far so good, maar deze morgen zat er maar één spleetoogje aan de receptie om al de mensen uit te checken. Ze gaf dan eindelijk instructie aan de buitenwachter om een taxi tegen te houden. Maar veel succes had die niet. Mijn bloeddruk ging langzaam maar gestaag omhoog, het geduld van Kaat geraakte op en ze stoof naar de receptie. Een van de gasten in de rij, met duidelijk ervaring, wist te vertellen dat de taxi’s niet voor het hotel (ligt aan een kruispunt) durven te stoppen omdat er een verkeerscamera hangt en ze bang zijn. We zijn dan maar wat opgeschoven en Hilde en Kaat (ze eisen beiden het succes op) konden de eerstvolgende chauffeur doen stoppen. Een goeie, want we zijn er op tijd geraakt. Dat ze dat in het hotel zelf niet durven te zeggen typeert de Chinezen.

Dat de staat dat verwerpelijk kapitalistisch volk graag uitmelkt en eigenlijk hypocriet is (ik zet dit pas online als we in Shanghai aankomen zodat ze mij niet kunnen aanhouden als ik van de trein stap), is het blokkeren van Messenger, Google en andere. Wij kunnen wel een simkaart kopen (mits voorleggen van paspoort) die ons toegang geeft tot al die Westerse, leugenverspreidende toepassingen, maar voor veel geld. Kaat heeft er een gekocht want ze moet haar business blijven runnen en we moeten toch wegwijs geraken overal. Zonder google en google maps lukt dat niet.

Want we moeten bij aankomst nog een andere trein nemen naar Suzhou, het Venetië van China.

Toch nog even opmerken dat het treinstation in Beijing weer iets overweldigends had en ik onderweg nergens koterijen heb gezien in de achtertuinen zoals bij ons maar veel, heel veel, woonblokken, velden, rijstplantages en boomkwekerijen. Die laatste hebben ze zeker nodig want overal waar we de voorbije dagen voorbijreden werden er parken aangelegd.

We keep in touch, al was het maar via de ambassade als ze mij toch zouden traceren na het verspreiden van al deze laster!