Rabaul in Papoea-Nieuw-Guinea

We varen door allerlei nieuwe en vreemde zeeën. Ze hebben één ding gemeen: woelig, soms wel heel erg. Vanmorgen, 4 maart, hebben ze zelfs overal kotszakjes gehangen. Onze lieve kelner uit Bali had ook prijs en ‘s avonds zag ze er nog altijd pieps uit.

De natuur kan soms verrassend uit de hoek komen en niet alleen verwoestend zijn, maar ook dingen herstellen. Misschien doet ze dit hier ook want in één van die zeeën, de Arafura zee, groeien koraalriffen, wat me terug wat optimistischer stemt na het zien van het GBR. Wel op een diepte van 610 meter, maar misschien hebben ze op deze diepte meer kans om te overleven!

We hopen, nu we toch terug dichtbij de evenaar komen, op nog een paar mooie zonnige dagen, want sinds Sydney hebben we veel regen gehad. In Rabaul is het nu wel 30°C en vochtig.

Na een wirwar van kleine eilandjes komen we aan in Rabaul in PNG, Papoea-Nieuw-Guinea. Ze spreken het uit als P&G, maar deze Amerikaanse multinational beschikt over meer geld dan de sukkelaars hier. En arm zijn ze echt!

Ik kende dit land enkel van de Jommeke-strip waarbij zwarten, voorzien van dikke lippen, zwaar beschilderd, en een beentje door hun neus, dansen in hun strooien rokjes rond de kookpot waarin onze helden zouden klaargemaakt worden.

Die beschilderde figuren in hun rokjes hebben we vandaag ook gezien. Als er een cruiseschip toekomt hebben ze geen school. Voor dit jaar betekent dat 31 extra vakantiedagen....Dit land leeft van de uitvoer van kokosnoten en derivaten (Bounty?). De grote olietanks in de haven bevatten kokosolie! Toerisme brengt toch nog een beetje geld in de zelf gevlochten geldbeugel. Want alles is zeer, zeer primitief en arm.

In Polynesië was ik onder de indruk van het vrouwelijk schoon, hier in PNG duidelijk minder. Een miss Universe zal hier nooit gekroond worden vrees ik.

En de geschiedenis van deze regio heeft ook niet echt geholpen om dit volk gelukkig te maken.

De Duitsers wilden begin 20ste eeuw van PNG een nieuwe overzeese kolonie maken maar hebben het op het einde van WO l moeten afstaan aan Australië.

In WO ll is PNG wel een speelbal geweest van de Nederlanders, de Britten en vooral de Japanners. De ganse bevolking is bijna geëvacueerd toen de Jappen binnenvielen. Er waren 110.000 Japanners op PNG en ze zijn er gebleven tot 1945 bij de capitulatie. Voor Japan is dit strategisch een schitterende ligging. Ze lieten de krijgsgevangenen grote tunnels graven om treinladingen met munitie te kunnen verplaatsen.

Meer en meer beseffen wij dat onze 2 Wereldoorlogen, niet alleen in onze West-Vlaamse steden en velden een ravage hebben aangebracht, maar ook hier in PNG. En veel van de jonge mannen in de gekoloniseerde gebieden waar we zijn geweest hebben hun leven gegeven op onze slagvelden.

Maar bovenal is deze bevolking de speelbal van de natuur. In Rabaul komen 3 tectonische platen samen en hebben ze een aantal actieve vulkanen te ondergaan. In 1994 werd de stad volledig onder de as (tot 4 meter) bedolven door een uitbarsting. Vliegveld volledig verdwenen! De hoofdstad werd dan ook verplaatst naar Kokopo. Er blijft maar een klein stukje over van Rabaul. En de lavagrond is vruchtbaar, op die 25 jaar is alles onzichtbaar onder het wilde gras en de kokosbomen! Een stuk is in 2014 terug bedekt met asse en hier begint nu ook het eerste wilde gras te groeien en worden de bomen aangeplant. En als alles mooi vol groen is denk je dat het opgelost is. Niet dus! Toen we van Rabaul naar Kokopo reden hebben we het kunnen vaststellen. De hevige regen een paar weken geleden heeft gezorgd voor een aardverschuiving die alles meesleurt. We hebben een schoolgebouw zien steken in de (opgedroogde) modder die dan zo hard wordt als cement. We hebben het seismologisch centrum bezocht en een blik kunnen werpen op de 6 schermen die nauwlettend de activiteit van elke vulkaan volgt. En gelukkig werkt dit systeem goed want de uitbarsting van 1994 kende amper 5 slachtoffers (onrechtstreeks), daar iedereen tijdig geëvacueerd was.

Meer informatie over de “Ring of fire” die hier zijn belangrijkste knooppunt heeft wordt later door Hilde nog wel verteld!